up down
     **********     بیمه نیروهای مسلح     **********     سازمان بیمه خدمات درمانی     **********     بیمه تامین اجتماعی     **********     بیمه تعاون     **********     بیمه ایران     **********     بیمه دانا     **********     بیمه درمان sos     **********     بیمه پارسیان     **********     بیمه کوثر     **********     بیمه دی     **********     بیمه البرز     **********     بیمه آسیا     **********     بیمه آتیه‌سازان حافظ     **********     بیمه تجارت نو     **********     بیمه سرمد     **********     بیمه ما     **********     بیمه رازی     **********     بیمه نوین     **********     بیمه بانک سپه     **********     بیمه بانک کشاورزی     **********     بیمه بانک صادرات     **********     بیمه بانک تجارت      **********     بیمه بانک ملت     **********     بیمه بانک ملی     **********     بیمه شهرداری     **********     بیمه سینا     **********     بیمه میهن

انواع کم‌ خونی

ویژه پزشکان

کم‎ خونی یا در اصطلاح پزشکی آنمی (Anemia) کاهش تعداد گلبول‎های قرمز است که باعث اختلال در روند اکسیژن رسانی به بافت‎های بدن می‎شود.

کم‎  خونی چیست؟

 

کم‎ خونی یا در اصطلاح پزشکی آنمی (Anemia) کاهش تعداد گلبول‎های قرمز است که باعث اختلال در روند اکسیژن رسانی به بافت‎های بدن می‎شود. گلبول‎های قرمز دارای پروتئینی به نام هموگلوبین هستند. وظیفه هموگلوبین، حمل اکسیژن و انتقال آن به بافت‎های بدن می‎باشد. زمانی که فرد از کم ‎خونی رنج می‎برد، این به آن معناست که مقدار هموگلوبین در گلبول‎های قرمز کاهش یافته و بافت‎های بدن دچار کمبود اکسیژن می‎شوند. کم‎ خونی انواع مختلفی داشته که عوامل مختلفی منجر به بروز آن می‎شود.

 

 

 

 

 

انواع کم ‎خونی کدامند؟

 

بیش از ۴۰۰ نوع کم خونی شناسایی شده است که مهمترین انواع شایع آن  کم خونی فقر آهن، تالاسمی، کم خونی داسی شکل، کم خونی آپلاستیک و کم خونی ناشی از فقر ویتامین  می‌باشد.

 

  • کم‎ خونی فقر آهن (IDA): شایعترین نوع کم ‎خونی می‎باشد که به دنبال کمبود آهن به وجود می‎آید. در این نوع کم ‎خونی، مقدار هموگلوبین موجود در گلبول قرمز کاهش می‎یابد. علائم کم ‎خونی فقر آهن در ابتدا نامحسوس بوده تا جائی که در بسیاری موارد فرد متوجه آن نشده ولی به تدریج و با کاهش ذخیره آهن بدن مشکلات جدی برای وی بوجود می‌آید.
  • تالاسمی: نوعی کم‎ خونی با منشا ارثی می‎باشد که منجر به کاهش مقدار هموگلوبین در گلبول‎های قرمز می‎شود.
  • کم ‎خونی داسی شکل: یک نوع کم ‎خونی با منشا ارثی می‎باشد که به دلیل تغییر شکل گلبول‎های قرمز ایجاد می‎شود. گلبول های قرمز طبیعی به  راحتی از عروق خونی عبور می‎کنند اما گلبول‎های قرمز غیر طبیعی داسی شکل در عروق کوچک خونی محبوس شده و روند انتقال اکسیژن به بافت‎ها را مختل می‎کنند.
  •  کم ‎خونی آپلاستیک (آپلازی): یک نوع کم‎ خونی حاد و نادر می‎باشد که در آن بدن قادر به تولید گلبول‎های قرمز نیست.
  • کم ‎خونی ناشی از فقر ویتامین: همان‎طور که از نام این کم‎ خونی پیداست، این نوع کم‎ خونی در نتیجه کاهش مقادیر عمدتا" ویتامین‎های B12 و اسید فولیک به وجود می‎آید.

 

 

علل بروز کم‎ خونی چیست؟

 

با توجه به نوع کم خونی، علل بروز آن در افراد مختلف متفاوت می‌باشد. اما بطور کلی علل کم خونی را می‌توان به سه دسته کلی تقسیم بندی نمود: 

 

  •  خونریزی: کم خونی ممکن است در نتیجه خونریزی به وجود بیاید. خونریزی ممکن است ناگهانی و یا در نتیجه آسیب و یا جراحی باشد. در اغلب موارد خونریزی به صورت تدریجی در جریان اختلالات مجاری گوارشی و ادراری به وجود می‎آید.  خونریزی های مزمن منجر به کاهش مقدار آهن و در نتیجه بروز کم خونی می‎شوند.
  • ناتوانی بدن در تولید گلبول‎های قرمز: کم خونی زمانی روی می‎دهد که بدن قادر به ساخت گلبول‎های قرمز به اندازه کافی نباشد. مواد مغذی زیادی برای تولید گلبول‎های قرمز لازم هستند که از مهمترین آنها می‎توان به آهن،  ویتامین B12 و اسید فولیک اشاره کرد.علاوه بر این ترکیبات، مس و هورمون اریتروپویتین  منجر به تحریک تولید گلبول‎های قرمز  می‎شوند. بدون وجود این مواد، تولید  گلبول‎های قرمز  به اندازه کافی نبوده و یا تغییر شکل داده و قادر به حمل اکسیژن نخواهند بود.
  • افزایش تخریب گلبول‎های قرمز: نیمه عمر گلبول‎های قرمز، 120 روز می‎باشد. اگر که این گلبول‎ها زودتر از  موعد مقرر تخریب شوند، مغز استخوان توانائی تولید گلبول‎های قرمز را بالا می‎برد تا بتواند تخریب زود هنگام را جبران کند. اگر که سرعت تخریب گلبول‎های قرمز از سرعت تولید آنها بیشتر باشد، کم خونی به وجود می‎آید. 

 

چه افرادی مستعد کم ‎خونی هستند؟

 

 

 

یکی از گروه های مستعد کم خونی عمدتا زنان و مادران باردار هستند، چرا که این افراد بیش از سایرین به واسطه دوران قاعدگی و زایمان خود، خون از دست می‌دهند. علاوه بر این، وراثت و ژنتیک نیز در افرادی که قبلا در خانواده،  بیماران تالاسمی و یا آنمیک داشته اند، می‌تواند این افراد را مستعد کم خونی کند.

 

  • افراد بالای 65 سال 
  • سابقه خانوادگی
  • سابقه ابتلا به بیماری های مزمن مانند سرطان، اختلالات کلیوی، دیابت و…
  • ابتلا به برخی بیماری های گوارشی مانند بیماری کرون و سلیاک
  • زنان به دلیل قاعدگی و  باروری
  • کودکان به دلیل سو تغذیه

 

روش های تشخیص کم خونی چیست؟

 

اگر شما هم علائم کم خونی را در خود مشاهده می‌کنید، باید حتما به مراکز درمانی مراجعه کنید تا بیماری شما ریشه یابی شده و شدت آن توسط پزشک متخصص مشخص شود. پزشک با انجام برخی معاینات اولیه از جمله مشاهده فیزیکی داخل پلک چشم بنا به صلاحدید خود از روش‎های  تشخیص آزمایشگاهی مختلفی برای تشخیص کم خونی استفاده می‌کند.

 

 

 

  

تشخیص آزمایشگاهی کم‎ خونی چگونه انجام می‎شود؟

 

 

همانطور که در بالا گفته شد یکی از روش‌های تشخیصی مهم که پزشک معالج شما برای شدت و حتی نوع بیماری برای شما توصیه خواهد کرد، آزمایش خون است.

آزمایش خون انواع مختلفی دارد که در هر یک از این آزمایش ‌ها یکی از پارامترهای مرتبط با سلول‌های خون شما مورد بررسی قرار می‌گیرد. 

 

  آزمایش خون (CBC): این تست به تشخیص انواع کم خونی کمک می کند. در این آزمایش علاوه بر تعداد گلبول های قرمز(RBC)، سایر فاکتورهای خونی مانند هموگلوبین (Hb) و هماتوکریت (Hct) مورد بررسی قرار می‎گیرد.

  

 

  • تست‎های اندازه گیری سطح آهن: اگر که یک یا تعدادی از تست‎های اندازه‎‎‎‎ گیری سطح آهن، کاهش آهن را نشان دهند این موضوع می‎تواند نشان ‎دهنده کم خونی فقر آهن، تالاسمی و یا انواع دیگری از کم خونی‎ها باشد. این تست ها خود به 3 دسته تقسیم می‎شوند:
  • ترانسفرین: ترانسفرین، پروتئینی است که آهن را در بدن حمل می‎کند. در این تست، سطح ترانسفرین خون اندازه‎گیری می‎شود.
  •  TIBC (ظرفیت اتصال به آهن): این آزمایش توانائی اتصال آهن به ترانسفرین و سایر پروتئین‎های خون را نشان می‎دهد.
  • فریتین: این تست نشان می‎دهد که چه مقدار ذخیره آهن در بدن وجود دارد. کاهش مقدار فریتین به زیر سطح طبیعی نشان دهنده کم خونی فقر آهن می‎باشد. 
  • آزمایش بررسی نمونه خون محیطی (اسمیر خون محیطی):  در این تست، تکنسین آزمایشگاه با استفاده از میکروسکوپ به بررسی اختلالات گلبول‎های قرمز و سایر سلول های خونی می‎پردازد. طبیعی نبودن گلبول‎های قرمز می‎تواند تایید کننده انواع کم خونی مانند کم خونی داسی شکل، تالاسمی و یا اختلالات مغز استخوان باشد.
  •  آزمایش مغز استخوان: از آنجائی که مغز استخوان وظیفه ساخت انواع گلبول‎های خونی را بر عهده دارد، این تست نشان دهنده آن است که آیا توانائی مغز استخوان در تولید سلول‎های خونی به حد کفایت می‎باشد و یا خیر. انجام این آزمایش می‎تواند به شناسائی اختلالات مغز استخوان و اختلالات خونی مانند آنمی آپلاستیک کمک کند.
  •   الکتروفورز هموگلوبین: همان ‎طور که قبلا" گفته شد، هموگلوبین پروتئینی است که می‎تواند اکسیژن را از ریه‎ها به سایر ارگان‎های بدن انتقال دهد. انواع مختلفی از هموگلوبین وجود دارد. یکی از مهمترین انواع هموگلوبین‎های غیر طبیعی، هموگلوبین S  است که در جریان کم‎خونی داسی شکل به وجود می‎آید. علاوه براین، این تست می‎تواند مقدار هموگلوبین را نیز اندازه گیری کند. افزایش و یا کاهش مقدار هموگلوبین می‎تواند نشان دهنده تالاسمی، کم خونی داسی شکل و سایر انواع اختلالات خونی باشد.
  • لاکتات دهیدروژناز (LDH): این تست می‎تواند سطح LDH را در خون اندازه گیری کند. LDH، نقش مهمی در تولید انرژی بدن داشته و تقریبا" در اکثر بافت‎های بدن یافت می‎شود. غیرطبیعی بودن سطح LDH، می‎تواند نشان دهنده بیماری و یا آسیب بافتی باشد که این وضعیت در کم ‎خونی قابل مشاهده است.
  •  شمارش رتیکولوسیت: رتیکولوسیت‎ها، گلبول‎های قرمز نابالغ هستند که در مغز استخوان ساخته شده و به جریان خون فرستاده می‎شوند. عمر رتیکولوسیت‎ها، 2 روز بوده و بعد از گذشت این مدت به گلبول‎های قرمز بالغ تبدیل می‎شوند. کاهش سطح این گلبول‎ها می‎تواند نشان دهنده کم‎ خونی فقر آهن، کم ‎خونی آپلاستیک و افزایش آن می‎تواند موید سایر انواع کم خونی باشد.
  • اندازه گیری سطح ویتامین ‎های گروه B: در این تست  ویتامین‎های گروه B در خون و ادرار اندازه‎گیری می شوند. کمبود سطح ویتامین‎های گروه B مانند ویتامین B12 و اسید فولیک (B9) برای تشخیص کم خونی ناشی از فقر ویتامین کمک کننده است.

 

درمان کم ‎خونی چگونه انجام می‎شود؟ 

 

درمان کم‎ خونی به نوع کم‎ خونی و شدت آن بستگی دارد که با توجه به نظر پزشک برای شما تجویز خواهد شد. برخی از انواع خفیف کم خونی به راحتی با رعایت رژیم غذایی و استفاده از مکمل‌های غذایی قابل درمان هستند. اما برخی از انواع شدیدتر آن نیاز به دارو درمانی و حتی تزریق خون دارند.

 

  •  کم‎ خونی فقر آهن: درمان عمدتا" به وسیله مکمل‎های غذائی حاوی آهن صورت می‎گیرد.
  •  تالاسمی:  موارد خفیف به درمان نیاز ندارد. اما در موارد شدید، تزریق خون، تجویز مکمل‎های اسید فولیک، برداشت طحال، پیوند مغز استخوان و یا سلول بنیادی (stem cell) کمک کننده است.
  •  کم‎ خونی داسی شکل: مسکن و مایعات خوراکی و وریدی جهت کاهش درد در کم‎خونی داسی شکل، تجویز مکمل‎های اسیدفولیک و آنتی بیوتیک در درمان این نوع از کم‎ خونی موثر است. داروهایی از خانواده هیدروکسی اوره برای درمان دردهای شدید در کم خونی داسی شکل استفاده می شود. 
  • کم خونی آپلاستیک: درمان خاصی برای  کم‎خونی آپلاستیک (آپلازی) وجود ندارد. در موارد شدید، تزریق خون منجر به تحریک تولید گلبول قرمز می‎شود.
  •  کم ‎خونی ناشی از فقر ویتامین: درمان در این کم‎ خونی، مانند  کم‎ خونی فقر آهن به وسیله مکمل‎های غذائی حاوی اسید فولیک، ویتامین B12 و ویتامین C صورت می‎گیرد.


 

 

 

 

سخن پایانی

 

مهمترین نوع کم‎ خونی، فقر آهن می‎باشد که درمان آن با تجویز مکمل‎های آهن توسط پزشک صورت می‎گیرد. در سایر انواع کم‎ خونی نیز با توجه به عامل کم‎ خونی، درمان مناسب توسط پزشک متخصص انجام می‎شود. امیدواریم این مقاله شما را در شناسایی علائم کم خونی کمک کرده باشد تا با استفاده از آن اقدامات لازم را در زمان بروز علائم انجام دهید.

 

 

منابع :

 

https://medlineplus.gov
https://www.webmd.com
https://www.msdmanuals.com